Cambodja
Blijf op de hoogte en volg Marijke
04 Juli 2014 | Cambodja, Phnom-Penh
Cambodja; een prachtig land met een afschuwelijk verleden
Vanuit de 4000 Islands in Laos, zijn we doorgereisd naar Cambodja, met als eerste stop Siem Reap. Nou ik heb nog nooit zo'n rare grensovergang gehad! Toen we nog in Laos waren moesten we onze paspoorten aan de tourguide afgeven en een formulier invullen waarmee we ons visum konden aanvragen. Tot dusver niks vreemds. Maar vervolgens werden we naar de grensovergang gereden in een bus, moesten we uitstappen om lopend de grens over te gaan en aan de andere kant (dus in Cambodja) kregen we onze paspoorten na een uur wachten weer terug van onze tourguide met visum erin! Onze paspoorten werden dus totaal niet gechecked met de mensen persoonlijk om te kijken of wij überhaupt wel de mensen waren van wie onze guide de paspoorten gaf. Nog nooit zoiets meegemaakt haha. Weer een voorbeeldje van alles is mogelijk in Azië ;) Vervolgens werden we in een veel te kleine minivan met veel te veel mensen verder gereden naar Siem Reap. In deze minivan ontmoetten Holly en ik ook Jack, een Engelse jongen met wie we de komende weken samen door Cambodja hebben gereisd.
Op het moment dat we Siem Reap kwamen binnenrijden werden Holly en ik meteen helemaal blij! Eindelijk weer terug in 'the real world' na de laatste weken voor ons gevoel in the middle of nowhere te hebben geleefd. Siem Reap is een prachtige stad met vele leuke winkeltjes, restaurantjes, night markets en zelfs een pubstreet!(wat trouwens niet meer inhield dan een korte straat met ongeveer 6 bars en nog een aantal restaurantjes waarvan er eigenlijk maar 2 tot laat open waren). Maar we bevonden ons in ieder geval weer in een drukke, levendige stad!
Nadat we voor ongeveer €3,50 pp een hele luxe hotelkamer hadden geboekt met air con, een mega badkamer, 2 giga bedden en zelfs een zwembad, waren we helemaal in heaven! :D We zijn meteen diezelfde avond flink gaan stappen (eindelijk weer :p) om de volgende dag lekker brak bij het zwembad te hangen. Om 16:30u werden we vervolgens opgehaald door onze, inmiddels vaste, tuktuk chauffeur die ons naar Angkor Wat bracht, ook wel het 8e wereldwonder genoemd, voor de zonsondergang. Helaas hadden we pech, want op het moment dat we daar aankwamen was het bewolkt en was er dus geen zonsondergang te zien. We hebben daar alsnog een beetje rondgelopen en zijn toen maar weer terug naar ons hostel gegaan. Inmiddels was een vriend van Jack uit Canada ook aangehaakt en we zouden de volgende dag met z'n viertjes om 05:00uur weer worden opgehaald door onze tuktuk chauffeur voor de zonsopkomst, om vervolgens daarna ook de rest van alle tempels/ruïnes te bekijken.
Toen we eenmaal in bed lagen was het toch al gauw weer 23:30u dus we hadden maar 5 uurtjes slaap voordat de wekker ging, en nog steeds brak van het stappen van de nacht ervoor. Toen de wekker dan ook eenmaal ging wilden we ons eigenlijk nog omdraaien, maar we wilden hoe dan ook de zonsopkomst mee maken, want die schijnt echt prachtig te zijn. Eenmaal buiten aangekomen stond de tuktuk chauffeur ons al op te wachten, maar de goden waren ons niet gezind want het was wederom bewolkt. Helaas dus geen prachtige zonsopkomst voor ons. Het begon zelfs rond 8u te onweren en keihard te regenen, gelukkig zagen we de bui al aankomen en besloten we om in een leuk restaurantje te ontbijten. Het enige voordeel van alle wolken was dat het die dag ietsjes minder warm was, en dat kwam goed uit want aangezien het een heilige plek is moesten je schouders en knieën bedekt zijn. 'Warme' kleding dus! Zelfs met alle wolken was het nog zo'n 35 graden dus als de zon volop had geschenen was het helemaal niet uit te houden denk ik. Dus dat was een mazzeltje. Altijd de dingen positief bekijken ;)
Verder hebben we in Siem Reap lekker geluierd bij het zwembad en hadden we een weerzien met 2 jongens uit Canada, met wie we in Laos het Thaise Nieuwjaar hadden gevierd. Dus dat was erg gezellig! Ook zijn we naar een lokaal circus geweest, een circus zonder dieren maar met alleen acrobaten. Heel erg gaaf om te zien!
Vervolgens na 6 dagen in de avond de 'hotelbus' gepakt naar het zuiden van Cambodja, Sihanoukville, om vanaf daar de boot te nemen naar het eiland Koh Rong. De Hotelbus bestond uit hele kleine 2persoons stapelbedden aan weerszijde van het gangpad. Waar normaal gesproken de onderste bedden vaak het gunstigste zijn, was het in dit geval helaas omgekeerd. Je moest jezelf echt in het onderste bed wurmen, en je kon niet eens rechtop zitten, zo dicht zat het bovenste bed boven je. Geen aanraden voor mensen met claustrofobie dus ;) Helaas hadden wij de onderste bedden toebedeeld gekregen, maar ach, we konden in ieder geval liggen!
Na ongeveer 12 uur met de bus, kwamen we aan in Sihanoukville en gingen we met de boot naar Koh Rong. En wat een prachtig eiland is dat zeg! Ik heb nog nooit zo'n mooi wit strand met schitterende zee gezien! Ik dacht dat de Thaise eilanden mooi waren, nou dit overtrof alles!
Het eiland was echter erg primitief, zo is er geen enkele weg op het eiland, alleen maar het strand waar alle hostels/restaurantjes/barretjes etc aan liggen. Alle goederen moeten dan ook vanaf het vaste land met de boot naar het eiland worden gebracht, om vervolgens met behulp van een waterbuffalo (nog nooit van gehoord maar ze zien eruit als normale buffalo's, maar houden blijkbaar van water denk ik haha) over de strandweg naar de bestemming worden gebracht. Er is in de avond en nacht ook geen elektriciteit op het eiland, aangezien alles dmv generatoren wordt geregeld. Ook zijn er hierdoor dus geen atm's op het eiland, dus je moest genoeg geld op zak hebben. Gelukkig waren we hierover al allemaal van te voren ingelicht door mensen die er al zijn geweest, dus we waren goed voorbereid :)
Zoals ik al zei is Koh Rong echt een prachtig eiland, maar 's nachts was het wel even afzien zonder elektriciteit en dus zonder ventilator! Elke nacht werden we wel een paar keer helemaal bezweet en oververhit wakker, dus veel slaap hebben we niet gehad in de 6 dagen dat we er waren, maar het was het allemaal waard! Koh Rong heeft verschillende stranden, waaronder het 4km strand, hetgeen op ongeveer 25 minuten lopen vanaf de 'mainroad' ligt. En dit strand is echt ongelofelijk mooi!! Ontzettend lang en uitgestorven! Ik geloof dat er misschien nog 5 andere mensen waren, en verder ook geen strandtentjes of wat dan ook dus je waant je echt op een prachtig onbewoond eiland. Op het moment dat wij er waren was het behoorlijk bewolkt, maar het leek ons wel een gave ervaring om te gaan zwemmen in de zee als het keihard aan het regenen was zoals het alleen in Azië kan regenen. En dat gebeurde ook een paar minuten later! We hadden onze spullen onder een soort van mini afdakje gelegd en zijn snel de zee in gedoken. En wauw, wat een gave ervaring! Aangezien de zee ontzettend warm is daar, kan je beter in het water blijven dan op het strand staan als het zo hard regent. Twee Deense jongens die we de avond ervoor hadden ontmoet hadden een waterproof camera, dus we hebben ook een aantal leuke foto's van het zwemmen tijdens de stortbui gemaakt :) Het regende zelfs zo hard dat je je ogen amper kon openhouden om te kijken, we hebben af en toe zelfs onze zonnebril op moeten doen, zodat we de regen konden bekijken haha :)
Nadat we 6 dagen op het primitieve paradijs hebben doorgebracht (waar we onder meer een fullmoon party hebben meegemaakt en een weerzien hadden met onze Engelse vrienden Kirsten & Andrew) was het tijd om door te reizen naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Phnom Penh is een stad die me niet heel erg aansprak, maar waar wel een heel belangrijk deel van de verschrikkelijke geschiedenis van Cambodja te zien is, namelijk de S-21 gevangenis en de 'killingfields'. Cambodja kwam namelijk in april 1975 onder de macht te staan van Pol Pot, een man die ervoor verantwoordelijk is dat naar schatting ruim 3 miljoen (!) Cambodjanen zijn gestorven. Als je bedenkt dat er in Cambodja ongeveer 8 miljoen mensen leefden, betekent dat dus dat meer dan 1/3 van de bevolking is uitgemoord. Iedereen die nu nog in Cambodja leeft, heeft wel iemand in de familie verloren onder het bewind van Pol Pot. Zeker omdat het relatief gezien nog maar zo kort geleden is.
Pol Pot en zijn 'Rode Khmer' had de bevolking van Cambodja in zijn macht tussen 1975 en 1979. Hij wilde een communistische zelfvoorzienende samenleving oprichten en daarom moest iedereen van hem boer worden. Hij liet de steden verdwijnen en alle mensen uit de steden gedwongen naar het platteland verhuizen om daar dwangarbeid te verrichten. Mensen werkten wel 16 uur lang per dag op het platteland met amper een pauze en niet genoeg eten en drinken. Veel mensen stierven hier dan ook door uitdroging/ondervoeding en/of ziekte. Geld, onderwijs, godsdienst en privébezit werden afgeschaft. Personen die niet meewerkten werden vermoord en vaak daarvoor nog gemarteld zodat ze dingen bekenden die ze helemaal niet gedaan hadden maar zodat Pol Pot een voor hem gegronde reden had om ze te doden.
De meest bekende/beruchte plek waar de mensen gevangen werden gehouden en werden gemarteld is de S-21 gevangenis rondom Phnom Penh. Dit was oorspronkelijk een schoolgebouw maar werd onder het bewind van Pol Pot omgebouwd tot gevangenis en/of martelkamer. In dit gebouw werden dagelijks duizenden mensen gevangen gezet in de meest kleine ruimtes die je maar kan bedenken. Mensen werden hier tevens op de meest gruwelijke manieren gemarteld en vervolgens in vrachtwagens vol naar de zogenoemde 'killingfields' gebracht om daar te worden gedood en in de massagraven te worden begraven.
De S-21 gevangenis en de killingfields zijn te bezichtigen en ik moet zeggen dat je echt een brok in je keel krijgt als je daar rondloopt. Het meest indrukwekkende aan de gevangenis vond ik dat ze alles nog in tact hebben gelaten. Zelfs de metalen stangen waarmee de gevangenen waren vastgeketend lagen nog in de cellen. Overal in de gevangenis hingen foto's van de overleden gevangenen en mensen die er werkten alsook de regels waaraan je je moest houden, zoals geen emotie tonen als je gemarteld wordt. Vanaf de buitenkant ziet de gevangenis er echter uit als een schoolgebouw (hetgeen het ook oorspronkelijk was) dus daarmee wordt het contrast nog groter. Het idee dat hier nog geen 40 jaar geleden zoveel mensen op zo'n gruwelijke wijze werden gemarteld en afgeslacht, greep me ontzettend aan. Je voelde er op de een of andere manier ook een hele verdrietige vibe hangen. Ik kon de tranen in mijn ogen maar met moeite onderdrukken..
Ook de killingfields grepen me erg aan. Je krijgt hier namelijk een eigen rondleiding doormiddel van een koptelefoon met een plattegrond in je eigen taal, zodat je zelf over de killingfields kan wandelen en het bijbehorende nummer op je koptelefoon kan afspelen dat op de plattegrond staat. Bij deze killingfields was ook een meertje waar je omheen kon wandelen en daarbij kon je verhalen van overlevenden beluisteren. Erg aangrijpend allemaal.. Het zette me erg aan het denken en plaatste bepaalde dingen weer even in perspectief.
Al met al een erg heftige dag, maar zeker een 'must see' als je in Phnom Penh bent.
Een paar dagen later was het voor mij helaas tijd om afscheid te nemen van Jack en Holly, want zij vertrokken richting Vietnam en ik ben eerst nog een weekje naar Koh Chang in Thailand gegaan om vervolgens naar Indonesië te vertrekken om daar Lian te ontmoeten! :D Wat we daar allemaal hebben meegemaakt zal ik proberen nog op te schrijven voordat ik weer naar huis vlieg, want over een paar daagjes land ik alweer op Nederlandse bodem ;)
Liefs! Xx
Vanuit de 4000 Islands in Laos, zijn we doorgereisd naar Cambodja, met als eerste stop Siem Reap. Nou ik heb nog nooit zo'n rare grensovergang gehad! Toen we nog in Laos waren moesten we onze paspoorten aan de tourguide afgeven en een formulier invullen waarmee we ons visum konden aanvragen. Tot dusver niks vreemds. Maar vervolgens werden we naar de grensovergang gereden in een bus, moesten we uitstappen om lopend de grens over te gaan en aan de andere kant (dus in Cambodja) kregen we onze paspoorten na een uur wachten weer terug van onze tourguide met visum erin! Onze paspoorten werden dus totaal niet gechecked met de mensen persoonlijk om te kijken of wij überhaupt wel de mensen waren van wie onze guide de paspoorten gaf. Nog nooit zoiets meegemaakt haha. Weer een voorbeeldje van alles is mogelijk in Azië ;) Vervolgens werden we in een veel te kleine minivan met veel te veel mensen verder gereden naar Siem Reap. In deze minivan ontmoetten Holly en ik ook Jack, een Engelse jongen met wie we de komende weken samen door Cambodja hebben gereisd.
Op het moment dat we Siem Reap kwamen binnenrijden werden Holly en ik meteen helemaal blij! Eindelijk weer terug in 'the real world' na de laatste weken voor ons gevoel in the middle of nowhere te hebben geleefd. Siem Reap is een prachtige stad met vele leuke winkeltjes, restaurantjes, night markets en zelfs een pubstreet!(wat trouwens niet meer inhield dan een korte straat met ongeveer 6 bars en nog een aantal restaurantjes waarvan er eigenlijk maar 2 tot laat open waren). Maar we bevonden ons in ieder geval weer in een drukke, levendige stad!
Nadat we voor ongeveer €3,50 pp een hele luxe hotelkamer hadden geboekt met air con, een mega badkamer, 2 giga bedden en zelfs een zwembad, waren we helemaal in heaven! :D We zijn meteen diezelfde avond flink gaan stappen (eindelijk weer :p) om de volgende dag lekker brak bij het zwembad te hangen. Om 16:30u werden we vervolgens opgehaald door onze, inmiddels vaste, tuktuk chauffeur die ons naar Angkor Wat bracht, ook wel het 8e wereldwonder genoemd, voor de zonsondergang. Helaas hadden we pech, want op het moment dat we daar aankwamen was het bewolkt en was er dus geen zonsondergang te zien. We hebben daar alsnog een beetje rondgelopen en zijn toen maar weer terug naar ons hostel gegaan. Inmiddels was een vriend van Jack uit Canada ook aangehaakt en we zouden de volgende dag met z'n viertjes om 05:00uur weer worden opgehaald door onze tuktuk chauffeur voor de zonsopkomst, om vervolgens daarna ook de rest van alle tempels/ruïnes te bekijken.
Toen we eenmaal in bed lagen was het toch al gauw weer 23:30u dus we hadden maar 5 uurtjes slaap voordat de wekker ging, en nog steeds brak van het stappen van de nacht ervoor. Toen de wekker dan ook eenmaal ging wilden we ons eigenlijk nog omdraaien, maar we wilden hoe dan ook de zonsopkomst mee maken, want die schijnt echt prachtig te zijn. Eenmaal buiten aangekomen stond de tuktuk chauffeur ons al op te wachten, maar de goden waren ons niet gezind want het was wederom bewolkt. Helaas dus geen prachtige zonsopkomst voor ons. Het begon zelfs rond 8u te onweren en keihard te regenen, gelukkig zagen we de bui al aankomen en besloten we om in een leuk restaurantje te ontbijten. Het enige voordeel van alle wolken was dat het die dag ietsjes minder warm was, en dat kwam goed uit want aangezien het een heilige plek is moesten je schouders en knieën bedekt zijn. 'Warme' kleding dus! Zelfs met alle wolken was het nog zo'n 35 graden dus als de zon volop had geschenen was het helemaal niet uit te houden denk ik. Dus dat was een mazzeltje. Altijd de dingen positief bekijken ;)
Verder hebben we in Siem Reap lekker geluierd bij het zwembad en hadden we een weerzien met 2 jongens uit Canada, met wie we in Laos het Thaise Nieuwjaar hadden gevierd. Dus dat was erg gezellig! Ook zijn we naar een lokaal circus geweest, een circus zonder dieren maar met alleen acrobaten. Heel erg gaaf om te zien!
Vervolgens na 6 dagen in de avond de 'hotelbus' gepakt naar het zuiden van Cambodja, Sihanoukville, om vanaf daar de boot te nemen naar het eiland Koh Rong. De Hotelbus bestond uit hele kleine 2persoons stapelbedden aan weerszijde van het gangpad. Waar normaal gesproken de onderste bedden vaak het gunstigste zijn, was het in dit geval helaas omgekeerd. Je moest jezelf echt in het onderste bed wurmen, en je kon niet eens rechtop zitten, zo dicht zat het bovenste bed boven je. Geen aanraden voor mensen met claustrofobie dus ;) Helaas hadden wij de onderste bedden toebedeeld gekregen, maar ach, we konden in ieder geval liggen!
Na ongeveer 12 uur met de bus, kwamen we aan in Sihanoukville en gingen we met de boot naar Koh Rong. En wat een prachtig eiland is dat zeg! Ik heb nog nooit zo'n mooi wit strand met schitterende zee gezien! Ik dacht dat de Thaise eilanden mooi waren, nou dit overtrof alles!
Het eiland was echter erg primitief, zo is er geen enkele weg op het eiland, alleen maar het strand waar alle hostels/restaurantjes/barretjes etc aan liggen. Alle goederen moeten dan ook vanaf het vaste land met de boot naar het eiland worden gebracht, om vervolgens met behulp van een waterbuffalo (nog nooit van gehoord maar ze zien eruit als normale buffalo's, maar houden blijkbaar van water denk ik haha) over de strandweg naar de bestemming worden gebracht. Er is in de avond en nacht ook geen elektriciteit op het eiland, aangezien alles dmv generatoren wordt geregeld. Ook zijn er hierdoor dus geen atm's op het eiland, dus je moest genoeg geld op zak hebben. Gelukkig waren we hierover al allemaal van te voren ingelicht door mensen die er al zijn geweest, dus we waren goed voorbereid :)
Zoals ik al zei is Koh Rong echt een prachtig eiland, maar 's nachts was het wel even afzien zonder elektriciteit en dus zonder ventilator! Elke nacht werden we wel een paar keer helemaal bezweet en oververhit wakker, dus veel slaap hebben we niet gehad in de 6 dagen dat we er waren, maar het was het allemaal waard! Koh Rong heeft verschillende stranden, waaronder het 4km strand, hetgeen op ongeveer 25 minuten lopen vanaf de 'mainroad' ligt. En dit strand is echt ongelofelijk mooi!! Ontzettend lang en uitgestorven! Ik geloof dat er misschien nog 5 andere mensen waren, en verder ook geen strandtentjes of wat dan ook dus je waant je echt op een prachtig onbewoond eiland. Op het moment dat wij er waren was het behoorlijk bewolkt, maar het leek ons wel een gave ervaring om te gaan zwemmen in de zee als het keihard aan het regenen was zoals het alleen in Azië kan regenen. En dat gebeurde ook een paar minuten later! We hadden onze spullen onder een soort van mini afdakje gelegd en zijn snel de zee in gedoken. En wauw, wat een gave ervaring! Aangezien de zee ontzettend warm is daar, kan je beter in het water blijven dan op het strand staan als het zo hard regent. Twee Deense jongens die we de avond ervoor hadden ontmoet hadden een waterproof camera, dus we hebben ook een aantal leuke foto's van het zwemmen tijdens de stortbui gemaakt :) Het regende zelfs zo hard dat je je ogen amper kon openhouden om te kijken, we hebben af en toe zelfs onze zonnebril op moeten doen, zodat we de regen konden bekijken haha :)
Nadat we 6 dagen op het primitieve paradijs hebben doorgebracht (waar we onder meer een fullmoon party hebben meegemaakt en een weerzien hadden met onze Engelse vrienden Kirsten & Andrew) was het tijd om door te reizen naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Phnom Penh is een stad die me niet heel erg aansprak, maar waar wel een heel belangrijk deel van de verschrikkelijke geschiedenis van Cambodja te zien is, namelijk de S-21 gevangenis en de 'killingfields'. Cambodja kwam namelijk in april 1975 onder de macht te staan van Pol Pot, een man die ervoor verantwoordelijk is dat naar schatting ruim 3 miljoen (!) Cambodjanen zijn gestorven. Als je bedenkt dat er in Cambodja ongeveer 8 miljoen mensen leefden, betekent dat dus dat meer dan 1/3 van de bevolking is uitgemoord. Iedereen die nu nog in Cambodja leeft, heeft wel iemand in de familie verloren onder het bewind van Pol Pot. Zeker omdat het relatief gezien nog maar zo kort geleden is.
Pol Pot en zijn 'Rode Khmer' had de bevolking van Cambodja in zijn macht tussen 1975 en 1979. Hij wilde een communistische zelfvoorzienende samenleving oprichten en daarom moest iedereen van hem boer worden. Hij liet de steden verdwijnen en alle mensen uit de steden gedwongen naar het platteland verhuizen om daar dwangarbeid te verrichten. Mensen werkten wel 16 uur lang per dag op het platteland met amper een pauze en niet genoeg eten en drinken. Veel mensen stierven hier dan ook door uitdroging/ondervoeding en/of ziekte. Geld, onderwijs, godsdienst en privébezit werden afgeschaft. Personen die niet meewerkten werden vermoord en vaak daarvoor nog gemarteld zodat ze dingen bekenden die ze helemaal niet gedaan hadden maar zodat Pol Pot een voor hem gegronde reden had om ze te doden.
De meest bekende/beruchte plek waar de mensen gevangen werden gehouden en werden gemarteld is de S-21 gevangenis rondom Phnom Penh. Dit was oorspronkelijk een schoolgebouw maar werd onder het bewind van Pol Pot omgebouwd tot gevangenis en/of martelkamer. In dit gebouw werden dagelijks duizenden mensen gevangen gezet in de meest kleine ruimtes die je maar kan bedenken. Mensen werden hier tevens op de meest gruwelijke manieren gemarteld en vervolgens in vrachtwagens vol naar de zogenoemde 'killingfields' gebracht om daar te worden gedood en in de massagraven te worden begraven.
De S-21 gevangenis en de killingfields zijn te bezichtigen en ik moet zeggen dat je echt een brok in je keel krijgt als je daar rondloopt. Het meest indrukwekkende aan de gevangenis vond ik dat ze alles nog in tact hebben gelaten. Zelfs de metalen stangen waarmee de gevangenen waren vastgeketend lagen nog in de cellen. Overal in de gevangenis hingen foto's van de overleden gevangenen en mensen die er werkten alsook de regels waaraan je je moest houden, zoals geen emotie tonen als je gemarteld wordt. Vanaf de buitenkant ziet de gevangenis er echter uit als een schoolgebouw (hetgeen het ook oorspronkelijk was) dus daarmee wordt het contrast nog groter. Het idee dat hier nog geen 40 jaar geleden zoveel mensen op zo'n gruwelijke wijze werden gemarteld en afgeslacht, greep me ontzettend aan. Je voelde er op de een of andere manier ook een hele verdrietige vibe hangen. Ik kon de tranen in mijn ogen maar met moeite onderdrukken..
Ook de killingfields grepen me erg aan. Je krijgt hier namelijk een eigen rondleiding doormiddel van een koptelefoon met een plattegrond in je eigen taal, zodat je zelf over de killingfields kan wandelen en het bijbehorende nummer op je koptelefoon kan afspelen dat op de plattegrond staat. Bij deze killingfields was ook een meertje waar je omheen kon wandelen en daarbij kon je verhalen van overlevenden beluisteren. Erg aangrijpend allemaal.. Het zette me erg aan het denken en plaatste bepaalde dingen weer even in perspectief.
Al met al een erg heftige dag, maar zeker een 'must see' als je in Phnom Penh bent.
Een paar dagen later was het voor mij helaas tijd om afscheid te nemen van Jack en Holly, want zij vertrokken richting Vietnam en ik ben eerst nog een weekje naar Koh Chang in Thailand gegaan om vervolgens naar Indonesië te vertrekken om daar Lian te ontmoeten! :D Wat we daar allemaal hebben meegemaakt zal ik proberen nog op te schrijven voordat ik weer naar huis vlieg, want over een paar daagjes land ik alweer op Nederlandse bodem ;)
Liefs! Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
