Vervolg Laos; Konglor Cave & 4000 Islands

Lieve allemaal,

Het heeft even geduurd, maar ik heb weer de tijd gevonden om even stil te staan bij wat ik de afgelopen weken (maanden inmiddels zo ongeveer *bloos*) allemaal beleefd heb! Ik heb het namelijk ontzettend druk hier met genieten haha ;)

Ik was volgens mij gebleven met vertellen over Vientiane, de hoofdstad van Laos. Vientiane wordt, zoals ik eerder al schreef, de 'most sleepy capital of the world' genoemd en dat kan ik alleen maar beamen. Hoewel er wel veel meer eettentjes, winkeltjes en barretjes te vinden zijn dan elders in Laos, is het voor een hoofdstad erg rustig. De meeste bars sluiten al om 24u en zelfs het shoppingcentre was een grote tegenvaller! Holly en ik hadden ons namelijk erg verheugd om eens een dagje goed te gaan shoppen, en waar anders kan je dat doen dan in de hoofdstad, dachten wij. Nou dat hadden we goed mis! Haha. Het shoppingcentre bestond uit 5 verdiepingen, maar de bovenste 3 stonden leeg. Er bleven dus maar 2 verdiepingen over, waarvan er op 1 verdieping alleen maar sieraden werden verkocht. Toen was er dus nog maar 1 verdieping over en op die verdieping waren eigenlijk helemaal geen winkels die wij leuk vonden! Alleen maar een soort van 'classy' Aziatische kleding voor de locals. Wat een teleurstelling! Maar ach, we hadden gelukkig wel een hele leuke Belgium Beer Bar gevonden die naast weet ik veel hoeveel soorten (erg dure!) Belgische biertjes, ook ontzettend lekkere wijn verkocht met een goddelijk Frans kaasplankje! Wat hebben we hier ontzettend van genoten, na ruim 2 maanden geen echte kaas meer te hebben gegeten is Franse kaas echt hemels! We hebben hier dan ook wel 3 avonden heerlijk genoten van een echt Frans wijntje (of 2, of 3 :p) en dat heerlijke kaasplankje!

Verder hebben Joost, Holly en ik, als echt Hollanders, fietsen gehuurd om de stad rond te fietsen. De Laotianen hebben in de hoofdstad de Arc de Triomphe een soort van nagebouwd, maar dan de Aziatische versie ervan gemaakt. Een erg mooi gebouw met een mooi uitzicht over de stad, als het je eenmaal gelukt was om naar boven te lopen in die enorme hitte.

Helaas hebben we in Vientiane na een dag afscheid moeten nemen van Kirstin en Andrew, het Engelse stel met wie we al 2 weken samen reisden. Zij gingen samen door naar Vietnam. Toen ook Joost een paar dagen later richting Vietnam vertrok, bleven alleen Holly en ik over om nog verder samen te reizen richting het zuiden van Laos om zo vervolgens door te gaan naar Cambodja.

Na een week in Vientiane te zijn gebleven, (I know, erg lang om op een plek te blijven maar we waren even reismoe :p) vertrokken we met de bus richting Thakaeck, een plaatsje in het midden van Laos. Vanaf daar zouden we namelijk het makkelijkste de Konglor Cave kunnen bezoeken, een grot van wel 7,5 km lang wat vol ligt met water waar je doorheen kan varen. Eenmaal in Thakaeck aangekomen, hadden we verwacht dat de Konglor Cave makkelijk te bereiken zou zijn en dat we die de volgende dag mooi konden bezoeken om vervolgens in de avond met de nachtbus door te reizen naar het zuiden van Laos. Maar toen we de volgende ochtend informeerden naar de Konglor cave, bleek dat die nog zo'n 6 uur reizen vanaf Thakaeck lag en dat we die ochtend eigenlijk al om 7u de bus hadden moeten nemen. We konden dus pas de volgende dag naar de Konglor Cave en we hadden besloten om daar dan ook meteen een homestay te doen, want dat was ook mogelijk in een heel klein dorpje in the middle of nowhere.

We besloten om voor die nacht een Guesthouse vlakbij het busstation te zoeken, aangezien we de volgende ochtend al om 7u met de bus moesten vertrekken. Eenmaal een Guesthouse gevonden vlakbij het busstation en mét WiFi (aangezien er namelijk niks, maar dan ook echt helemaal niks te doen is in Thakaeck, dat zei de man van het tourist information centre zelf ook, zochten we een Guesthouse met WiFi zodat we iig wat research konden doen) bleek dat de eigenaar tegen ons gelogen had en er helemaal geen WiFi was! Hij had ons verteld dat we vanaf 20u WiFi zouden hebben. Dit vonden we al vreemd, want er is WiFi of niet, maar een ander Guesthouse had hetzelfde tegen ons gezegd dus we dachten dat er misschien een of andere regel was dat de WiFi verbinding pas in de avond tot stand kwam. Toen het eenmaal 20u was en we de eigenaar vroegen om het wachtwoord voor de WiFi, deed hij erg moeilijk en zei hij eerst dat er helemaal geen WiFi was en daarna zei hij dat er pas om 22u WiFi zou zijn. Inmiddels geloofden we er natuurlijk helemaal niks meer van en toen we hem daarmee confronteerden zei hij dat hij gelogen had en dat er helemaal geen WiFi was, maar hij wilde ons graag als gast hebben. Een erg vreemd verhaal en uiteindelijk hebben we de helft van ons geld terug gehad, aangezien de WiFi voor ons echt een vereiste was en dat hadden we ook duidelijk gemaakt toen we aankwamen. Helaas dus geen WiFi, maar wel een goedkope overnachting :)

De volgende ochtend was het dan zover, op naar de beroemde Konglor Cave! We zouden 2x van bus moeten wisselen en uiteindelijk nog een stuk met de tuktuk moeten rijden, aangezien de grot middenin de bergen ligt waar bussen niet kunnen komen. De reis ging voorspoedig maar duurde erg lang. Rond 14u kwamen we dan eindelijk bij het dorpje waar de grot ligt aan en na wat gegeten te hebben zijn we richting de grot gaan lopen. Eenmaal aangekomen bij de grot werden we door onze gids naar allemaal kleine bootjes begeleid. Je kon hier met Max 3 personen in zitten en daarnaast nog 2 locals die de boot bestuurden. We kregen een hoofdlampje op, want de grot was pik en pikdonker! We hadden al gelezen dat deze grot adembenemend mooi en eng tegelijk zou zijn, en dat was helemaal waar! Wauw, wat was het daar prachtig! We keken onze ogen uit en schenen met onze lampjes op zoveel mogelijk plekken. Ongelofelijke ervaring dat je in het pikkedonker in een heel klein bootje door een gigantische grot in the middle of nowhere vaart. De grot schijnt op sommige plekken wel 100m hoog en 100m breed te zijn. Af en toe strandde de boot ook op de bodem, dan moesten we even uitstappen en merkten we dat het water maar tot onze enkels kwam. Vervolgens duwden de 2 gidsen ons bootje weer wat verder en mochten we weer 'instappen'. Al met al duurde de trip ongeveer 2 uur, dus zeker waar voor ons geld!

Nadat we de grot uitkwamen liepen we het bergdorpje in om op zoek te gaan naar een homestay, en die hadden we snel gevonden. Voor ongeveer 5 euro per persoon bieden mensen een slaapplek aan in hun eigen huis (houten hutje op palen) inclusief diner en ontbijt de volgende ochtend. De mensen waar wij verbleven waren erg vriendelijk, maar ze konden amper tot geen Engels dus het was lastig om met ze te communiceren. Dan maar veel lachen naar elkaar en met 'handen en voeten' praten :)

Het diner dat we kregen was erg lekker! Noodles met groenten en vlees in een heerlijk sausje en daarnaast ook nog sticky rice en mango toe. Kortom, een prima diner! Aangezien we erg moe waren zijn we op tijd gaan slapen, zeker omdat we de volgende ochtend om 6u alweer aan onze terugreis zouden moeten beginnen, wilden we op tijd terug zijn in Thakhaek om om 17u de nachtbus te nemen naar het zuiden. Ons bed was niet veel meer dan een dun matrasje op de houten grond met een klamboe erover en een dekentje, maar voor een nachtje prima te doen. Deze mensen hadden überhaupt helemaal geen meubels staan, in de woonkamer lagen er gewoon wat kleden met kussentjes op de grond waar je op kon zitten/liggen.

Helaas was er in het huis naast ons een of ander feest, waardoor er keiharde muziek werd gedraaid tot 2 uur 's nachts. Toen we daarna eindelijk in slaap vielen werden we vervolgens rond 4:30u 's nachts wakker van de hanen die onder ons huis aan het kraaien waren en begon het een uur later kei- en keihard te regenen en onweren, waardoor we die nacht amper geslapen hadden. Doordat het om 6u nog steeds keihard aan het regenen was, konden we ook nog niet vertrekken richting Thakhaek want het regende zo hard dat er geen enkele tuktuk de weg op ging. Uiteindelijk hebben we tot een uur of 7 in bed gelegen, wachtend tot de regen zou ophouden. Toen het eindelijk droog werd hebben we ons aangekleed en kregen we ontbijt voordat we weer zouden vertrekken. Als ontbijt kregen we echter precies hetzelfde eten als ons diner de avond ervoor, warme noodles met groenten en vlees in een sausje. Niet een ontbijt dat wij Europeanen gewend zijn te eten, (ik kan na al die maanden Azië nog steeds niet warm ontbijten, helemaal niet na maar een paar uurtjes slaap) maar om niet onbeleefd over te komen hebben we toch geprobeerd om er zoveel mogelijk van op te eten.

Vervolgens zijn we rond 8u vertrokken met de tuktuk naar de bus richting Thakaeck. Er werd ons echter door de tuktukdriver verteld dat er vandaag geen bussen rijden, maar dat hij ons wel helemaal naar Thakaeck zou kunnen brengen. We hebben even getwijfeld of er echt geen bussen zouden rijden, maar aangezien we echt om 17u met de nachtbus naar het zuiden wilden hebben we besloten om het hele eind met de tuktuk te gaan. En dat was me een helse rit! We hebben er uiteindelijk 4 uur over gedaan, dus dat viel mee in vergelijking met de heenreis van ruim 6 uur, maar 4 uur lang over een zandweggetje rijden door de bergen met allemaal bochten in een open auto'tje op een houten bankje is niet bepaald ideaal haha :p

Maar goed, we waren weer op tijd terug, daar ging het ons om! Vervolgens bij het busstation een busticket geboekt naar het zuiden van Laos, 4000 Islands. Aangezien Thakaeck maar zo'n klein plaatsje is, ging er alleen een lokale nachtbus en niet een VIP bus die we hiervoor vaak genomen hadden. Maar ach, hoeveel verschil kan het zijn? Nou heel veel dus, bleek achteraf! Toen de bus aan kwam rijden stapten er veel mensen uit om even de benen te strekken. Aangezien de bus al aardig vol was, besloot Holly alvast naar binnen te gaan om een plekje voor ons te bemachtigen en bleef ik buiten wachten tot onze backpacks zouden worden ingeladen. Dat was al een beleving op zich, want waar de bagage normaal gesproken onderin de bus in de laadruimte werd gelegd, werd het nu op het dak van de bus vastgebonden. Beeld je dit eens in: een normaal formaat bus met op het dak een man die alle backpacks en koffers vangt en vast bindt welke door een andere man, die op de grond staat, letterlijk omhoog worden gegooid! Een mooi voorbeeldje van 'in Azië is alles mogelijk' ;)

Eenmaal in de bus aangekomen had Holly van een paar meisjes achterin gehoord dat de twee plekken aan weerszijde van het gangpad nog vrij waren. Ik nam plaats naast een vrouw en Holly ging aan de andere zijde van het gangpad zitten naast een toen nog lege stoel, maar die volgens de meiden wel bezet was. Inmiddels werden er steeds meer dingen ingeladen, zoals grote zakken vol met mais. Al deze zakken werden 'gewoon' in het gangpad opgestapeld tot ongeveer een meter hoog, waardoor je letterlijk over de zakken door het gangpad moest klimmen wilde je de bus even verlaten om je benen te strekken. Wederom, in Azië is alles mogelijk.

Vlak voordat de bus vertrok, kwamen de mensen die al in de bus zaten weer binnen en zo ook een man waarvan Holly dacht dat hij op de plek naast haar zat. Aangezien de zakken met mais in het gangpad lagen, kon ze er moeilijk uit dus ging ze met blote voeten op haar eigen stoel staan, zodat de man haar kon passeren en naast haar kon plaats nemen. Achter deze man liep echter nog een man, welke vervolgens op holly's stoel, op haar voeten ging zitten!! Holly was uiteraard erg verbaasd en zei dat zij op deze stoel zit, maar de man gaf geen kick, keek niet eens naar haar om en bleef gewoon op haar voeten zitten. Echt heel bizar! Stomverbaasd heeft Holly uiteindelijk haar voeten onder de man vandaan getrokken en is ergens anders gaan zitten. Aangezien ze gewoon zoveel mogelijk mensen in de bus proppen (er zaten zelfs mensen op de zakken mais in het gangpad) was er echter in het begin geen vrije stoel meer over waardoor ze haar stoel moest delen met een vrouw en een kindje. Gelukkig kon ze na ongeveer 30 min een eigen stoel krijgen, maar we waren beiden nog steeds stomverbaasd over wat er zojuist gebeurd was. Wie gaat er nou zomaar op iemands voeten zitten zonder ook maar iets te zeggen of te gebaren dat dit zijn plek was? De meiden achter ons hadden tenslotte ook gezegd dat deze stoel nog vrij was, dus waarschijnlijk zat die man daar eerder nog helemaal niet maar wilde hij daar misschien per se zitten. Erg vreemd, maar weer een ervaring rijker ;)

Na een lange helse busrit van 14 uur kwamen we de volgende ochtend dan eindelijk aan in het zuiden van Laos, van waar we met de boot naar Don Det, een eiland behorende bij de 4000 Islands, konden gaan. We werden met een open tuktuk naar de haven gebracht, maar toen we nog geen 2 minuten weg waren begon het weer kei- en keihard te regenen! Aangezien er geen dak op deze tuktuk zat waren we binnen no time helemaal doorweekt, maar erger nog, onze spullen ook! We riepen dan ook naar onze driver dat we ergens wilden schuilen, aangezien we beide iPads e.d. in onze dagrugzak hadden zitten en deze rugzakken niet waterdicht zijn. De driver reed ons naar een klein schattig hutje waar we mochten schuilen maar de regen hield maar niet op. Na ruim een uur gewacht te hebben was het bijna droog, maar hadden we helaas wel de boot naar het eiland gemist. Nog langer wachten dus. Eenmaal op het eiland aangekomen, nog steeds doorweekt en doodmoe van de helse nachtbus, zijn we dan ook eerst nog even een paar uurtjes gaan slapen en gaan douchen om vervolgens het kleine eilandje te verkennen.

Don Det is een eiland waar niet veel te beleven is behalve relaxen in je hangmat aan de Mekong Rivier en lekker wat eten. We besloten dan ook daar maar 2 nachtjes te blijven en dan door te gaan naar Cambodja. De tweede avond begon het echter wederom keihard te regenen en onweren en viel de stroom daardoor uit op het hele eiland terwijl we nog in een restaurantje zaten. Na ongeveer een half uur gewacht te hebben besloten we om maar gewoon te gaan lopen door de keiharde regen, want het zag er niet naar uit dat het droger zou worden en we moesten toch een keer richting onze bungalow. Dus daar liepen we dan, arm in arm op onze slippers door de keiharde regen en blubber in het pikkedonker met een heel klein lichtje dat net genoeg was om te zien waar we de volgende stappen moesten zetten zodat we niet de rivier in zouden lopen en ondertussen probeerden we ook nog onze handtassen te beschermen want daar zaten onze iPads in! Veel gelach en geglij door de plassen en modder later, kwamen we aan in onze bungalow, helemaal doorweekt natuurlijk. Maar het belangrijkste was, onze handtassen bleken waterdicht te zijn dus onze iPads (en chocola!) waren nog droog! :) Na te hebben gedoucht met een zaklampje (de stroom lag er immers nog steeds af) zijn we lekker gaan slapen en zijn we de volgende dag doorgereisd naar Cambodja.

Wat ik daar allemaal heb meegemaakt volgt snel! En dit keer beloof ik dat niet weer zo lang wacht, want ik ben inmiddels over 2 weken alweer (tijdelijk) thuis haha ;)

Liefs Xx